علاوه بر عبید زاکانی شخص دیگری در این دوره وجود دارد که اکنون به نام ملانصرالدین معروف است. این شخص فارغ از وجود واقعی یا افسانه‌‌‌ای خود، اطلاعاتی از این دوره در اختیار قرار می‌دهد که قابل تأمل است. مزاح‌هایی که عوام با او میکردند در واقع به زبان تمثیل انتقاد از نظام حاکم بر جامعه است. ملانصرالدین هزار سکه زر سرخ از تیمور گرفته بود تا به خر او سواد بیاموزد و او را دانشمند کند. [1] داستان‌های ملانصرالدین بارها و بارها تکرار میشد و بدون ممیزی بر سر زبانها می‌افتاد و کسی درباره اشاعه آنها هشدار نمی‌داد و کسی فکر نمیکرد ممکن است به فلان بزرگ بر بخورد. [2] این اقبال عمومی‌نشان از واقعیت‌های تلخ اجتماعی آن دوره است که بر دل مردمان سنگینی میکرده است.
[1] شهریار ماکان، ملانصرالدین، شوخ ترین هوشمند ایرانی(تهران: البرز، ۱۳۹۱)، 58.
[2] همان، 47.